Υπόθεση:

Στις 10 Απριλίου 1912, το μεγαλύτερο, πιο κομψή επένδυση πολυτελείας στον κόσμο απέπλευσε από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Σε 46.000 τόνους, ο Τιτανικός ήταν, εκείνη την εποχή, το μεγαλύτερο κινούμενο αντικείμενο που κατασκευάστηκε ποτέ. 

Το βράδυ της Κυριακή 14 Απριλίου του 1912, τρεις επιβάτες του Τιτανικού προέβλεπαν την άφιξή τους στην Αμερική. Catherine Wallis ήταν ένα 35-year-old χήρα με τέσσερα παιδιά στο σπίτι στο Σαουθάμπτον της Αγγλίας. Ως τρίτη κατηγορία-οικοδέσποινα, φρόντιζε για τις ανάγκες της τρίτης κατηγορίας επιβάτες. Δύο χρονών Gösta Πόλσον και τρία αδέλφια του ταξίδευαν από τη Σουηδία με τη μητέρα τους, Alma, να συναντήσω τον πατέρα τους, Nils, στο Σικάγο. Δύο χρόνια νωρίτερα, Nils αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα στον απόηχο της απεργίας εξόρυξης άνθρακα. Είχε από τότε εργάζεται ως χειριστής τρόλεϊ και την εξοικονόμηση αρκετά χρήματα για να μεταφέρει την οικογένειά του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην αγροτική Αγγλία, το έργο του Τσάρλι Shorney ως υπηρέτης για μια πλούσια οικογένεια είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει. Κοσμικότητα του γέννησε ένα φιλόδοξο σχέδιο? Με το μισό ασημικά της οικογένειας στη ρυμούλκηση, Shorney ήταν στο δρόμο του για να συναντήσει την αρραβωνιαστικιά του, Marguerite και να αρχίσει μία από τις πρώτες εταιρίες ταξί στην πόλη της Νέας Υόρκης. Εμπνευσμένο από την έννοια της ιστιοπλοΐας σε μεγαλύτερο πλοίο του κόσμου, Shorney είχε αλλάξει το εισιτήριό του, έτσι ώστε θα μπορούσε να οδηγήσει στον Τιτανικό. Ήταν μια μοιραία απόφαση. Τιτανικός πήγαινε κατευθείαν σε ένα πεδίο πάγου 80 μίλια μακριά. 


Τερατώδες μέγεθος και σπατάλη του Τιτανικού ήταν μέρος ενός σχεδίου από την Αμπερντίν άσπρη γραμμή αστεριών για να δημιουργήσει μια νέα φυλή των μαζικών, πολυτελή υπερωκεάνια. Η άσπρη γραμμή αστεριών ιστιοπλοΐα στόλο κουρευτική μηχανή είχε ιδρυθεί το 1845 για τη μεταφορά μεταλλοδίφες σπεύδουν στην Αυστραλία σε αναζήτηση του χρυσού που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα. Τελικά η εταιρία άρχισε ατμόπλοια κτίριο, γνωστό λειτουργία ενός υψηλού επιπέδου εξυπηρέτηση των επιβατών μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Αμερικής. Σε μια προσπάθεια να ανταγωνιστεί με το ζεύγος της γραμμής Cunard της εποχιακής εργασίας, τετράκλινα-διοχετεύεται χιτώνια, η Lusitania και η Μαυριτανία, το Star Λευκό εκκολαφθεί ένα σχέδιο το 1907 με τη συγκρότηση της Olympic κατηγορίας χιτώνια της πολυτέλειας - τρία πλοία μεγαλύτερα, βαρύτερα και πολύ πιο πλούσια από οποιαδήποτε άλλη ο κόσμος είχε δει. Κάθε πλοίο πήρε σταδιακά μεγαλύτερη, αρχίζοντας με το 45.000 τόνων Ολυμπιακής, που ξεκίνησε το 1910. Ωστόσο, οι φιλόδοξοι χιτώνια Ολυμπιακό ήταν καταδικασμένες από την αρχή. Η Ολυμπιακή μολύνθηκε με μηχανικά προβλήματα, η Βρεταννικός βυθίστηκε στο Αιγαίο μετά από σύγκρουση με νάρκη ή μια τορπίλη, όπως και για τον Τιτανικό ... 

Στις 23:40, 14 Απριλίου, επιφυλακές εντόπισε ένα παγόβουνο στην πορεία του πλοίου, αλλά ήταν πολύ αργά. Τιτανικός χτύπησε το παγόβουνο και το νερό άρχισε να κατακλύσουν τα εμπρός στο κύτος. Το πλοίο ήταν εντελώς κατακλύζεται από 2:20 π.μ. Αικατερίνη, Gösta, Τσάρλι και δεν το έκανε ποτέ στην Αμερική. 

Περισσότεροι από 1.500 επιβάτες έχασαν τη ζωή τους όταν βυθίστηκε Τιτανικό. Δύο ημέρες αργότερα, μια καναδική πλοίο διάσωσης, η Mackay-Bennett, άφησε το λιμάνι στο Halifax, Nova Scotia, ιστιοπλοΐα 700 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά στη σκηνή της καταστροφής υπερωκεάνιο. Συνολικά, οι ναυτικοί ήταν σε θέση να ανακτήσει πάνω από 300 φορείς από το νερό. Οι ναυτικοί αριθμημένα καθένα από τα σώματα, θαμμένα μερικά στη θάλασσα, και έφερε την πλάτη προς τη Halifax. Πολλά από τα άγνωστα vctims θάβονταν σε τάφους σε Fairview Lawn Χάλιφαξ νεκροταφείο. 

Ανάμεσα στα θύματα αγνώστων στοιχείων ανακτώνται από τα συνναύτες του Mackay-Bennett ήταν ένα νεαρό ξανθό αγόρι που περιγράφονται στην έκθεση του ιατροδικαστή, όπως είναι περίπου δύο ετών. Οι ναυτικοί είχαν συγκινηθεί τόσο από την τύχη αυτής της άγνωστης παιδί που κανόνισε μια κηδεία για το αγόρι και είχε τοποθετηθεί επιτύμβια στήλη στον τάφο του, που αφιέρωσαν "στη μνήμη ενός άγνωστου παιδιού." Τάφο του μικρού αγοριού έχει έρθει να συμβολίσει όλα τα παιδιά που χάθηκαν στον Τιτανικό. 

Ενενήντα χρόνια αργότερα, η εγγονή Catherine Wallis, Joan Allison, προσπαθεί να βάλει τη γιαγιά της για να ξεκουραστεί. Ελπιδοφόρα ότι η γιαγιά της θα μπορούσε να είχε θαφτεί σε ένα από αυτά τα τάφους, Allison επικοινώνησε ιστορικός Alan Ruffman. Αναζήτηση μέσω των εκθέσεών του ιατροδικαστή στη Δημόσια Αρχεία της Nova Scotia, Ruffman προσδιόρισε ένα θύμα που ταιριάζουν με την περιγραφή της Αικατερίνης Wallis και, με τη βοήθεια του DNA εμπειρογνώμονα Δρ Ράιαν Parr από το Πανεπιστήμιο Lakehead στο Thunder Bay, Οντάριο, προσπάθησε να λύσει το μυστήριο Joan Allison του . Εμπνευσμένο από το έργο τους, Ruffman και Parr συνέχισε να δουλεύει για τον εντοπισμό των θυμάτων του Τιτανικού. Με λίγη τύχη, που ήλπιζαν να εντοπιστούν οι θέσεις ανάπαυσης-Gösta του Πόλσον και ο Τσάρλι Shorney.