Υπόθεση:  

Ο Βίκτορ είναι ο πιο αξιοσέβαστος δολοφόνος στη χώρα - και επίσης ο πιο ακριβοπληρωμένος. Είναι ο πρύτανης των δολοφόνων, και κληρονόμος της οικογενειακής επιχείρησης που ίδρυσε ο παππούς του. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η δουλειά δε θα του φέρει στο δρόμο του το σωστό κορίτσι - και έτσι αυταρχική μητέρα του (η οποίοα πρόσφατα μετακομίζει στο σπίτι) ανησυχεί όλο και περισσότερο ότι δεν πρόκειται να βρεθεί κληρονόμος να συνεχίσει την οικογενειακή επιχείρηση.  Εκείνη γκρινιάζει συνεχώς. Και έχει παρατήσει ακόμη και το πλέξιμο, για να βρει λύση. Αντίθετα, η Ρόουζ είναι ένα ελεύθερο πνεύμα, μια  χαρούμενη κλέφτρα, απολύτως αντίθετος χαρακτήρας. Δανείζεται ένα Ρέμπραντ (έναν αυθεντικό Rembrandt) παίρνοντας κι ένα αντίγραφό του. Συναντά τον Φέργκιουσον, έναν φιλότεχνο γκάνγκστερ αποφασισμένο να αγοράσει τον πίνακα - αφού έχει πιστοποιήσει την αυθεντικότητά του - αλλά τον ξεγελά δίνοντάς του τον πλαστό.   Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιεί, ότι το έχει σκάσει, ένα μόνο πράγμα απομένει στον Φέργκιουσον: να φωνάξει τον Βίκτορ...